In het sluisje dat grenst aan onze tuin en dateert uit 1881, zijn de sluisdeuren in slechte staat. Dit ondanks het feit dat ze er nog maar ruim 25 jaar in zitten. De afgelopen maand zijn ze vervangen, een heel project. Het Hoogheemraadschap maakt de deuren geheel en al zelf, een prachtig stuk vakmanschap. De azobé deuren zullen door een grote kraan op een ponton worden ingehesen. Eerst de binnendeuren, een week later de buitendeuren. Met een laser afstandmeter wordt vastgesteld dat het ponton langs onze roeibootsteigers kan. Tot ... dat blijkt als het ponton er is, dit toch niet blijkt te passen. Onze buitenste roeibootsteiger ligt in de weg. 'Mag ie gedemonteerd worden?' vraagt de uitvoerder van Schol. Nee zeggen betekent einde verhaal. Ik sta het toe onder voorwaarde dat de steiger weer ongeschonden worden teruggezet. Bij het met een breekijzer verwijderen van de kop van de steiger, schiet het breekijzer los en ligt de man bijna te water. Hij wordt nog net aan boord gehouden en daarna goed vastgehouden.
Het werk kan nu worden aangevangen. Het hijswerk is prachtig om te zien. Met een zeldzame precisie hijst de kraanmachinist de deuren één voor één uit zijn bevestiging. De nieuwe binnendeuren worden op hun plaatsen gehesen. Ze lekken nog behoorlijk, maar dat zal zeker dichttrekken. Onder de nieuwe binnendeur ontstaat een flink wel. Bij het inhijsen van de buitendeuren repareert een duiker de drempel met een onderwater epoxy.
Nadat de nieuwe deuren, na wat correcties, hun werk weer doen, moet onze roeibootsteiger worden teruggezet. De 6 meter lange paal wordt door een kleine graafmachine opgepakt en in het oude gat gezet. De graafmachine heeft geen trilblok en probeert met de bak de paal erin te slaan. Bij iedere klap versplintert de kop van de paal meer en meer. De paal wil er niet in en de machinist pakt de paal op een zichtbare plaats boven de waterlijn en trekt hem weer omhoog. Het ziet er allemaal niet goed meer uit en ik laat de mannen het werk stoppen. Eerst maar eens een trilblok halen en de paal er onderste boven in slaan. Dat kost veel tijd, maar daarna gaat het intrillen heel makkelijk. De montage van het steigerdek is lastiger. Er moeten nu natuurlijk nieuwe gaten worden geboord in de kop van de paal. De boormachine slaat vast en is met de grootste moeite weer los te krijgen. Uiteindelijk is het karwei geklaard en ziet het er met de nieuwe deuren weer heel fraai uit.
