Vogels op Woude 6

Dagelijks zijn er deze winter vele vogels in de tuin van Woude 6 te vinden, gewenst en minder gewenst. Het kleine spul zoals roodborstjes, (pimpel)mezen, merels, eksters, kouwen en een enkele mus zijn dagelijkse gasten. Ze laten zich de pinda's en vetbollen goed smaken. Nog meer watervogels komen in onze tuin fourageren. Dagelijks zien we vier ganzen en enkele tientallen eenden zich te goed doen aan het gras dat nog in ruime mate voorhanden is. Buurvrouw Femmy voert de ganzen en eenden brood. Vooral de ganzen komen precies om 10.00 uur aanzwemmen en schreeuwen dat het een lieve lust is. Is de buurvrouw niet thuis, dan tikken ze met hun snavels tegen de deur.
Blauwe reigers en een enkele aalscholver en meeuwen zijn regelmatige gasten.
Onder de plek waar ik in de perenboom steeds vetbollen ophang hakken de eenden in de grond, op zoek naar resten vet. Het gras gaat er compleet aan, daar zal een stukje nieuw gras in moeten.
Heel vermakelijk is de pikorde onder de vogels. Zijn in het water en vooral in de broedperiode de meerkoeten heer en meester, in onze tuin zijn de kleinere waterhoentjes de baas. Ze jagen alles weg, eenden en ganzen incluis. Ze springen omhoog om te proberen bij de vetbollen te komen. De slimste vogels zijn de kouwen. Wat ik ook probeer om het ze moeilijk te maken alle pinda's op te eten, alles mislukt. Ze blijken in staat om een aan een vrij lange draad opgehangen zakje pinda's op te hijsen. Ze leggen het draadje om een stomp en trekken zo het hele netje op de tak. Dan is het natuurlijk smullen geblazen. Onder dit schouwspel staan de waterhoentjes te wachten op de vallende pinda's. De broertjes en zusjes van de kouwen die ook een pindaatje willen meepikken, worden op afstand gehouden.
Een onverwachte gast is een fazantenhaan, prachtig van kleur.
Eerder had ik het over minder gewenste gasten. In de overtuin valt mij op dat de eenden nogal fel in het gras aan het pikken zijn. Ik pak de kijker er bij en zie dat de eenden allemaal grijsblauwe steeltjes opeten. Ik realiseer me dat er vorig jaar 2000 sneeuwklokjes zijn geplant in het gras van de overtuin. Nou, die zijn ze nu soldaat aan het maken.
Vanaf dat moment jaag ik de familie gans en de steeds in hun kielzog mee waggelende eenden uit de tuin weg. Nadat ik dat tien keer rustig doe en vaststel dat dat geen enkele indruk maakt, ren ik er een paar keer hard op af. Ze gaan op de wieken en dat vinden ze niet leuk. Ze blijven nu veel langer weg. Gelukkig loopt de relatie tussen de ganzen en mij geen schade op. Als de ganzen weer achter in het Dampie zwemmen, eten ze direct weer uit mijn hand.
De eenden die bij ons op het erf rusten eten nu ook de uitkomende rozenblaadjes op. Ik jaag ze een aantal keren weg, maar eenden zijn veel vasthoudender, komen na enkele minuten weer terug en eten rustig door.

Uit de winterslaap met kippenkasteel en boomgaard

We zijn de winter goed doorgekomen. Met name de ijspret met de Quest ligfiets, voor de buurtbewoners is het de gele banaan, is me heel goed bevallen. Voor de liefhebbers kijk maar eens op: http://wimschermer.blogspot.com/search?q=quest+ijs

Ik heb een aantal filmpjes gemaakt van de avonturen op het ijs met de Quest. Op Youtube zijn die al enkele duizenden keren bekeken.
Het Dampie is een prachtig water achter ons huis. Op meerdere erven werd een open vuur gestookt en de kleurige verlichting maakte het sprookjesachtig.
In december zijn de laatste grote karweien in huis afgemaakt. Een nieuw project 'kippen' is nu aan de beurt. Eerst oriënteren we ons goed en gaan onder meer naar de grote kleindiertentoonstelling in Zuid-Laren.
Wij willen een drietal Noord-Hollandse Blauwen aanschaffen en die vrij op het erf laten rondscharrelen. Marian vind het leuk om te beginnen met kuikentjes. Dat betekent dat er een goed hok met een overdekte buitenren moet komen. Wij wonen in een 'kasteel', dan kun je je kippen natuurlijk niet slechter huisvesten. Het wordt een zogenaamde 'Lakenvelder' van Castle dierenverblijven uit Rijssen. Het hok wordt gemonteerd afgeleverd maar helaas komt de vervoerder met een vrachtauto van meer dan 12 ton, ondanks dat hen gezegd was dat 10 ton het maximum voor de pont is. De vrachtauto met hok verdwijnt weer en later wordt het hok met een lichtere vrachtauto alsnog afgeleverd. Met hulp van de buren wordt het hok met zijn vijven naar achter gebracht.
Vandaag wordt door Maurice en Robin van Ed Schut hoveniers de boomgaard gecompleteerd. Er staan al acht 45 jaar oude perenboompjes, nu komen er nog twee appelboompjes en twee pruimenbomen bij. Als die hun plekje hebben gevonden, wordt het kippenhok geplaatst. Terwijl ik de hardhouten fundering in elkaar schroef, maken Maurice en Robin een degelijke ondergrond. Deze bestaat uit een laag grof wit zand vermengd met cement. Daarbovenop worden Belgisch hardstenen tegels gelegd die nog van de bouw over waren. Het geheel wordt door een damwandje opgesloten, nodig omdat het terrein vrij sterk afloopt en het geheel natuurlijk wel waterpas moet staan.
Het resultaat ziet er heel goed uit. Wel moet ik het zand nog met een bladhark verspreiden, maar daarvoor moet het eerst droog zijn. Ook moet het hok nog van binnenuit worden vastgeschroefd op de fundering. Daarvoor moet eerst het cement uitharden. Het stormt nu en ik hoop dat het hok blijft staan.
De kuikentjes kunnen straks hun kasteeltje betrekken.